بند میم

 برنامه غیر منتظره و تبلیغ برای مهد کودک!!

( نقل از یکی از دوستان بند میم:)

 برنامه غیره منتظره در تاریخ 20 اردیبهشت  را به صورت اتفاقی دیدم. مهمان برنامه خانمی بود که بچه اولش را فکرکنم از 10 ماهگی و بچه دومش را هم فکر کنم از 4 ماهگی پیش مادرش در شهرستان گذاشته بود و خودش در تهران کار میکرد. شوهر خانم هم در خارج تحصیل میکرد. من نفهمیدم شرایطی که خانم میگفت چه بوده(چون توضیح زیادی نداد ظاهرا نباید مالی بوده باشد چون شوهر که در خارج درس میخواند) که بچه ها را گذاشته و آمده. ولی این چه مهمانی است که تلویزیون دعوت کرده؟ اخر کجای این زندگی 4 قسمتی زندگی یک خانواده بود؟ اخر کجای کار این خانم درست بوده که زنان ایرانی الگو بگیرند؟ ای خانم من تو را منع نمیکنم شاید دلیلی داشتی شاید از لحاظ مالی چاره ای نداشتی( شایدجگرش برای بچه هایش میسوزد. بچه هایی که بی مادر و پدر بزرگ میشوند.) اما  کارگردان از حرف تو استفاده دیگری کرد و مادر بودن و بزرگ کردن بچه را کوبید و گذاشتن بچه در پیش دیگران را تبلیغ کرد.بگو که چقدر سخت است دوری از پاره تن.آیا سخت نیست؟هر مادری که بتواند بچه هایش را - ولو به سختی و رنج - پیش خودش بزرگ کند و اینکار را نکند قطعا سنگ دل است. از مادری بویی نبرده.

کارگردان برنامه مطمئنا با قصد این خانم را انتخاب کرده بود تا تبلیغی برای هموار شدن این امور غیر انسانی باشد. خانمهایی که برای بچه هایتان مادری نمیکنید در بزرگی نگوئید چرا آسایشگاه سالمندان. بچه تا 7 سالگی باید زیر نظر مدام محبت پدر و مادری باشد. حداقل تا2 سالگی که شیر خوار است  به او محبت بی دریغ کنید. کسانی که میتوانند با عفاف و کفاف زندگی کنند و و فقط برای بهتر شدن زندگی مادی خود این کار را با بچه های خود میکنند و انها را به دیگران - ولو مادر بزرگ - میسپارند بدانند مال جای این چند سال را نمیگیرد حد اقل تا 7 سالگی دندان روی جگر بگذارید( طرف حسابم با آنهایی که واقعا ناچارند مانند زنان سرپرست خانواده نیست. حساب آنها جداست. آن بچه ها انشاءالله در بزرگی قدر محبت شما را خواهند دانست که با اینکه آنها را به هر کاری ترجیح میدادید از سر ناچاری مجبور شدید کمتر ببینیدشان) بعد کارگردان با چند تا خانم شاغل مصاحبه کرد که مجبور بودند از چند ماهگی بچه هایشان را در مهد بگذارند. تبلیغ برای کار کردن  مادر ها بود. درحالیکه مهمترین کار مادر همانا تربیت فرزند است.اداره امور خانواده است .نفقه با مرد است.تلویزیون باید برنامه ای بسازد که دولتمردان را مجبور کند ساعات کار مادران شاغل را کم کند. یا مثلا تا 7 سالگی بچه بتوانند مرخصی بدون حقوق بگیرند.آن وقت همچین تبلیغی میکند.اگر پای صحبت همین مادران شاغل بنشینی میبینی از خدایشان است شوهرشان درآمد کافی داشته باشد و آنها سر کار نروند. برای یکنواخت نشدن زندگی میشود به کلاسهای هنری رفت. کارهای ساعتی گرفت. هرچه هست بچه ها 7 سال به ما احتیاج دارند. با آن کارشناسانشان!!!

 برنامه ای هدفدار بود برای تبلیغ به سر کار رفتن زنان و کوبیدن خانه داری! که گفته که در زنان خانه دار افسردگی شایع تر است؟ مرغ پخته هم خنده اش میگیرد!الان علم روز دنیا برعکسش را میگوید. اینها حقه های هدفدار است.کانون خانواده هدف شده. کتابهای استفان کاوی را بخوانید میبینید که نظرش مخالف این نظر هاست. زن خانه دار ایرانی زنی است که غروب همه کارهایش را کرده با بچه ها بازی کرده/به درس و مشقشان رسیده/از حال و روزشان خبر دارد و حالا  دم غروب به خودش رسده و با خانه ای تمیز و مرتب منتظر آمدن شوهرش است. خدا مادر مرا حفظ کند همین کارها را میکرد اهل مطالعه هم بود اکثر کتابهای خوب را میخواند. کتابهای تربیت فرزندان. کتابهای شهید دست غیب /مجله هایی که به کار روزمره ایشان میخورد و همینطور مطالب اعتقادی. دیگر اینقدر خانه داری را کوبیده اند که اگر بگوئیم من برای اینکه خیاطی/آشپزی/همسرداری و ... ام خوب شود کتاب و مجله میخوانم مسخره شان میآید. همیشه هم خوش خلق و مهربان بود.تر و تمیز و گل سرسبد مجالس. این کارها را زن شاغل بدون استرس میتواند بکند؟ به عنوان یک زن اعلام میکنم اینها همه به ضرر ما زنها شده. ما سرکار برویم کارهای خانه را هم خودمان بکنیم وقتی هم برای لذت بخشترین امور یک زن - که همانا حس مادر بودن و لذت بردن از اولاد و احساس اینکه همسر و مادر خوبی هست- نداشته باشیم. ولله با روحیه یک زن مخالف است.کی گفته خرجی را شریک شویم؟ جالب آن کارشناسانشان هستند اگر راست میگوئید و برنامه بی غرض ساخته نشده از خانم نیلچی زاده/آقای دهنوی/ آقای نقویان/آقای دکتر گلزاری و... که کارشناس واقعی خانواده هستند دعوت کنید. کسانی که حرفشان سندیت دینی دارد و از دین و فرهنگ ما سرچشمه گرفته.رک بگویم میخواهید بروید خانه سالمندان: بچه تان را بفرستید سر سفره دیگران بزرگ شود.میخواهید برایتان پرستار بگیرند: بفرستید مهد کودک!! عادلانه است نه؟باز هم میگویم صحبت من با آنهایی که ناچارند نیست: کسانی که سر کار دلشان برای بچه هایشان میتپد. بیصبرانه منتظر دیدن بچه هایشانند. در به در دنبال راه فرجی هستند تا وقت خود را به شوهر و فرزندانشان اختصاص دهند.انها حسابشان جداست. ای بسا مهمان غیر منتظره هم از همین قشر زحمت کش باشد که کارگردان از صحبتهایش سوء استفاده کرده. ولی اینها نادرند. معمولا ما از سر ناچاری نیست که سر کار میرویم از سر زیاده خواهی است. دنبال زندگی مادی بهتریم غافل از اینکه پایه های زندگیمان را داریم میشکنیم. حال و حوصله نداریم با بچه خودمان سر و کله بزنیم. مشکلاتش را خودمان حل کنیم و امیدواریم مهدها خوب اینکار را بکنند.وای بر ما که کار خودمان را از دیگران میخواهیم و کاری را که وظیفه ما نیست انجام میدهیم.روز قیامت از نان شب از ما نمیپرسند از بچه و شوهرمان میپرسند. حرفها املی نیست ولی آنقدر با رسانه ها ما خانه دارها را کوبیده اند و پخمه و بی حوصله و بی سواد نشان داده اند که خانه داری مساوی شده با املی!!!

جالب برنامه غیر منتظره  این بود که اکثر مردها که مصاحبه میکردند دوست داشتند خانمشان خانه دار باشد. فکر کنم همه بچه ها هم این را دوست داشته باشند.آن کجا که بچه بیاید خانه و بوی غذا در خانه پیچیده باشد و مادرش بیاید استقبالش که پسرم / دخترم مدرسه چطور بود؟ و مادر از احوال فرزندش خبر داشته باشد و آن کجا که بچه میآید خانه مادر سر کار است خودش غذا را داغ میکند پای تلویزیون به تنهایی مینشیند و میخورد.عصر هم مادر خسته و کوفته میآید خانه تازه بچه باید مراعات حالش را بکند.

خدا بخیر کند از دست این تلویزیون و از دست ما . دوستان عزیز من خودم از تلویزیون الگو نمیگیرم و پیشنهادم بر این است که شما هم چشم و گوش بسته وارد سراب تبلیغات تلویزیون نشوید.انشاءالله در وقتی دیگر از زن نمونه مسلمان بتوانیم بنویسیم.

 امضاء:یک زن که از دست تلویزیون دارد دیوانه میشود